Linkin Park, dünya çapında onmilyonlarca dinleyicisi olan farklı müzik türlerini rock potası altında başarıyla eritebilmiş, sınıflandırmada alternatif, özünde devrimci bir müzik grubudur. Çeştır cart curt (bio gir)
Grubun ilk bakışta gürültülü ednebilecek müziğinin boğduğu sanılan şarkı sözlerine bakuılşdığında burada derin bir felsefenin ve anlayışın yattığı görülür. Bütün itibariyle karmakarışık bir harmana benzeyen bu yorumlar bütünü esasında postmodern gençliğin hissettiği baskın duyguların bir yol haritasına benzer. Linkin Park, temel olarak bir gencin bozulmuş dünyada ayakta kalma savaşını anlatır. Bunu yaparken de paranoya korku kafası karışnmışlık usanmışlık nefret tiksinme uyuşukluk ümitsizlik robotlaşma metropol yaşamının tüm yanetkileri kararsızlık iradesizlik inançsızlık gibi konuları işler. Tüm bu olumsuzluklara karşı isyan eden Linkin Park, durumu düzeltmek için eylem yapmak ister, aktivist bir yaklaşımla bu problemlerin tümüne yaklaşmak istese de, bu çabalar sonuçsuz kalır (in the end it doesn’t even matter) tekrar bir kısır döngüyle ümitsizlik, olumsuzlukların hepsini birden besler.
İçindeki çocuğun ölmediği bir gencin, kokuşmuş bir dünyada mücadelesini anlatmaya çalışır Linkin Park. Bu durum, en net bir şekilde ‘From the inside’ parçasının klip yorumunda görülebilir. Tüm saflığıyla sütünü içmekte olan küçük çocuk babası tarafından televizyon karşısındaki rahat yerinden kovulur ve sokağa çıkar. Burada karmaşa ve kaos hakimdir, sivillerle polislerin alışılmış arka sokak arbedesi yaşanmaktadır ve çocuk tek başına bu kavganın ortasında kalır.
Chester’ın “I wont waste myself on you” diye bağırdığı yerde çoğluk atan çocuk bir nükleer bomba gibi etrafındaki kavgacıları yavaş çekimde, dalga dalga yere serer. Çocuğun bu ana kadarki masumiyeti ve isyan noktasından itibaren nefreti, Linkin Park şarkılarının ve Chester’ın akustiğini çok iyi yansıtmaktadır. Sözgelimi Chester’ın sesi şarkının genel kısımlarında sessiz sakin ve çocuksudur ancak nakarat kısımlarında birden saldırganlaşır sanki içindeki canavar tüm şiddetiyle uyanmış gibidir. Sürekli iki ruh hali arasında gidip gelen şarkı içi ses düzeyleri de durmadan bu ikilemi kararsızlığı huzursuzluğu simgeler.
Sadece dışarıdaki kaotik dünyadan değil kendinden kendi davranışlarından bile korkmaktadır Linkin Park’ın betimlediği tipik genç. Bu derece geniş bir tedirginliğin kaçınılmaz sonucu ise bitmek bilmeyen bir paranoyadır. Tüm bu korkulara karşı tek dayanağının bu paranoya olduğunu anlayan genç ise ümitsiz çırpınışlarıyla kuma gittikçe daha hızlı batmaktadır. “paranoia is all I got left * papercut” derken bu gerçeğe parmak basmaktadır.
Paranoyanın bireye tek faydası (!) ise korunduğu yada daha doğrusu korunabileceğini varsayma sanrısının gerçekliğine inandırmasıdır. Her ne kadar gerçekle haya larasındaki farkı ayırt edemeyecek durumda olsa da (lyric gir) genç, bunun kendine sadece sanal bir güvenlik hissi, daha doğrusu kuşkusu tükenmeyen bir güvensizlik hissi oluşturduğının farkındadır. Bu döngü de kaçınılmaz olarak kafa karışıklığyla (whirlwind inside of my head * papercut, coz inside I realise that Im the one that confused - brea habit) tedirginlikle sonuçlanır. Tedirginlik de (lyric gir) tüm bu bahsedilen aşamaları durmadan tetikleyen etkenlerin önde gelenlerindendir.
Her ne kadar mike “I donnow what stressed me first * papercut” dese de Linkin Park gencinin eşik ağırlığını geçerek duyumsadığı ilk olumsuzluk, usanmışlıktır. Hayat ne şekilde tek düze ilerliyor da olsa Linkin park bundan sıkılmıştır, bıkmıştır “sick of hunger, sick of …” metropol sınırlarına hapsolmuş bir insanın kafesteki tekerleğinde dönüp durmakta olan bir hamsterdan farkı yoktur. Sadece kullandığı araçlar daha çeşitli olduğu için bir “farklı” yanılsamasına sebep olabilir vs vs -lyricler olmadan olmo-
Bu bıkkınlık ne kadar güzel olursa olsun sürekli aynı yemeği yiyen birinin bir süre sonra artık ondan nefret etmesi gibi günlük hayatın öğelerine karşı bir tiksinti oluşturur...
http://www.warnerblade.com SİTESİNDEN ALINTIDIR
